Παντού φωτίες, καταστροφές, πλυμμήρες, μουσώνες, κύμα καύσωνα, σεισμοί, τυφώνες…

Από την πιο κοντινή μας χώρα στην πιό μακρινή. Ακούμε μέρα παρά μέρα στις ειδήσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ένα κύμα από κακά συμβάντα και εμείς μένουμε έκπληκτοι, άφωνοι…

Γιατί ο άνθρωπος που είναι δανεικός, προσωπιρινός – περαστικός αν θες – στην γη – γιατί να την καταστρέφει; Με ποιό δικαιώμα; Γιατί να φέρνει αποτέλεσμα εκατοντάδες θανάτοι χλωρήδας και πανίδας; Γιατί να φέρνει τον θάνατο συνανθρώπων μας;

Βιώνουμε ένα επίπεδο ηλιακής φωτοβολίας x10 C.M.E. Το υψηλότεερο που έχει καταγραφεί ποτέ. Και εμείς τι κάνουμε; Ή μάλλον, τι μπορούμε να κάνουμε;

-Όταν οι κυβερνήσεις και αν οχι όλοι – οι πλείστοι – κινούνται και σκέφτονται με γνώμονα το χρήμα, τί μέλλον μπορεί να έχει αυτός ο τόπος;

-Όταν εκατοντάδες δασικές εκτάσεις καίγονται, μειώνοντας το οξυγόνο, σε δραματικά μεγάλο ποσοστό, τί μέλλον μπορεί να έχει αυτός ο τόπος;

Αλλά περισσότερο απ’ όλα, μας προβληματίζει το γεγονός, θα υπάρξει άραγα ποτέ ένα τέλος σε όλα αυτά; Και αν πρέπει να υπάρξει ένα τέλος, πώς θα έρθει αυτό;

-Γιατί όλοι μένουμε άφωνοι μπροστά στην καταστροφή του πλανήτη, αλλά τι πράττουμε για να το αλλάξουμε όλο αυτό; Ή μπορούμε εν τέλη να το αλλάξουμε;

-Εγώ, λέω πως ναι. Γιατί ο άνθρωπος αν θέλει, μπορεί. Αν θέλει, τα καταφέρνει. Μπορεί να κάνει την αλλαγή, μόνο όταν θέλει να την δει να έρχεται. Με ένα μέλλον χωρίς πόνο, χωρίς καταστροφές. Μ’ ένα κόσμο που το χρήμα και η εξουσία ΔΕΝ θα είναι πρωταγονιστές, που το σπίτι μας που δεν είναι άλλο από την γη που ζούμε και αναπνέουμε τώρα – για πόσο ακόμα αναρωτιέμαι – θα παίρνει αγάπη και φροντίδα από τον άνθρωπο και όχι πόνο και θάνατο. . .

Φρόντισε το δάσος, είναι το οξυγόνο μας.

Φρόντισε τα ζώα, είναι οι φίλοι μας.

Φρόντισε την θάλασσα και τους ωκεανούς, είναι η ηρεμίας μας. [ Το ήξερες; Πρόσφατη έρευνα σε παραθαλάσσιες περιοχές της Νέας Ζηλανδίας έδειξε ότι όσοι ζουν δίπλα στη θάλασσα παρουσιάζουν ιδιαίτερα καλή ψυχική υγεία και χαμηλούς δείκτες άγχους μιας και η θέα του νερού και ο ήχος των κυμάτων φαίνεται πως επηρεάζουν τον οργανισμό, οδηγώντας τον σε μία κατάσταση ηρεμίας η οποία έχει ευεργετική δράση στο σώμα και τον νου. Επιπλέον, η εύκολη πρόσβαση σε θάλασσα ευνοεί το τακτικό κολύμπι και όταν κολυμπάτε, το αίμα κυκλοφορεί καλύτερα σε όλο σας το σώμα και, κυρίως, στο επάνω μέρος γύρω απ’ την καρδιά. Έτσι, ο εγκέφαλος οξυγονώνεται καλύτερα και το σώμα σας αποκτά εγρήγορση, ενεργητικότητα και ευεξία.]

Λοιπόν; Τι πραγματικά είναι η ζωή; Δίκαιη ή άδικη; Ή είναι ένας συνδυασμός; Continue reading “Η ζωή είναι άδικη; Ή Δίκαιη; Τι πραγματικά συμβαίνει;” →

Ναι λοιπόν. Έρχεται όπου να ‘σαι το 2019. Νέο έτος, νέες εμπειρίες, νέες περιπέτειες, νέες αναμνήσεις, νέο ξεκίνημα, νέοι στόχοι…

Ω ναι. Νέοι στόχοι. Είναι κάθε Δεκέμβρη, λίγο πριν μπει ο νέος χρόνος, που ο καθένας από εμάς, κάνει τον δικό του απολογισμό της χρονιάς, τι πέρασε, τι έζησε, τι έκανε πραγματικότητα και τι όχι. Τι ήθελε να ζήσει και τι επιθυμούσε. Και είναι που κάθε Δεκέμβρη, πάλι, λίγο πριν αποχαιρετήσουμε τον χρόνο αυτό και καλωσορίσουμε τον νέο, που θέτουμε νέους στόχους για τον νέο χρόνο. Γιατί έτσι οφείλουμε να κάνουμε. Το χρωστάμε στον εαυτό μας.

-Χρωστάμε στον εαυτό μας, κάθε νέα χρονιά, να είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας…

-Χρωστάμε στον εαυτό μας, να θέτουμε νέους στόχους, για να τους εκπληρώνουμε και να γεμίζουμε την ψυχή μας, με την χαρά ότι τα καταφέραμε. Και μην σκύψεις το κεφάλι, αν κάτι δεν το έκανες πραγματικότητα, ακόμη, γιατί, με απόλυτη σιγουριά σου λέω, πως θα το κάνεις πραγματικότητα, τον νέο χρόνο. Φτάνει μόνο ένα πράγμα. Πίστη και επιμονή πως θα τα καταφέρεις.

“Τα όνειρα είναι για τους δυνατούς, γιατί μόνο ο δυνατός συνεχίζει, ακάθεκτος, στο όμορφο άγνωστο που μας επιφυλάσσει η ζωή… και εσύ θέλεις να είσαι δυνατός για να ζεις και όχι απλά για να επιβιώνεις…”

Όλοι μας έτυχε να περάσουμε δύσκολες στιγμές. Όλοι μας έτυχε να θέλουμε να αντιδράσουμε σε μια δύσκολη κατάσταση.

ΌΜΩΣ,

-Η κακή παιδική σου ηλικία ενδεχομένως, δεν είναι δικαιολογία, στο να φέρεσαι απαίσια στον άλλο…

-Οι κακές σου αναμνήσεις σχετικά με έναν άλλο άνθρωπο, δεν είναι δικαιολογία, στο να φέρεσαι απαίσια σε έναν άλλο…

-Η κακιά σου τύχη που σε συνόδευε χρόνια τώρα, (που εν τέλη εμείς γράφουμε την τύχη μας) δεν είναι δικαιολογία, στο να φέρεσαι απαίσια στον άλλο…

-Η δική σου απαισιοδοξία και ξεροκεφαλιά, δεν είναι δικαιολογία, στο να φέρεσαι απαίσια στον άλλο.

Γιατί στην τελική, σε όλους μας συμβαίνουν πράγματα που δεν θα θέλαμε να μας συμβούν. Το θέμα είναι, αν θα τα αφήσεις να σε καταβάλουν και να ρίχνεις δικαιολογίες ή απλά να πάρεις ένα μάθημα από αυτό και να προχωρήσεις.

Σκέψου, προβληματίσου, διάλεξε. Είναι δικαιολογίες ή τρόπος ζωής;