Πάντα με εξέπληττε η φύση. Τα στοιχεία της φύσης που μας αγκαλιάζουν δίχως εμείς να το συνειδητοποιούμε.
Το φεγγάρι που λάμπει στο μαύρο, σκοτεινό ουρανό. Η αντανάκλαση του που αγκαλιάζει κάθε πλευρά της θάλασσας. Και που η θάλασσα αγκαλιάζει κι αυτή με την σειρά της, εμένα, εσένα, εμάς. Που η ομορφιά της φύσης, ξεπερνάει κάθε πτυχή της φαντασίας μου. Που η ομορφιά της υπάρχει κάθε μέρα δίπλα μας..και ακόμη, υπάρχουν στιγμές, που δεν μπορούμε να τη συνειδητοποιήσουμε. Κάτι τόσο απλό, αλλά συνάμα τόσο όμορφο…
..τόσο όμορφο, που σκέφτεσαι πόσο μικρός είσαι μπροστά στο μεγαλείο της φύσης. Αλλά, εκείνη ακριβώς την στιγμή, σκέφτομαι, πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο…γιατί και το φεγγάρι είναι μακρυά, αλλά μπορώ να το κοιτάζω…
~Φωτογραφία: Πρωταράς, Κύπρος. Καλοκαίρι 2016~
Leave a Reply